Verdwaal van hier naar daar vandaan dwaal af  

daar heb je de persoon die ik moet hebben  héla, persoon!  

op de pont 

op het punt van vertrek 

wiegend van het ene op  

het andere been in gedachten 

verzonken verdwalend  

van hier naar daar 

vandaan 

de grond onder je voeten was ik hier 

eerst stevig later op het water 

deinend niet meer 

dan een vehikel 

voor de wisseling 

van jouw wal 

de stand van je neus 

als alle andere  

punt naar de overkant of 

punt naar een scherm 

wat is daar nou te zien 

onder de zon niets nieuws  

want wat de toekomst brengt 

dat weet ik al 

ik heb er zelfs een foto van 

ga daar maar staan 

zie maar of het klopt 

poseer probeer  

of het past 

of alles precies is  

zoals het moet zijn 

je voormalig voorland heeft je  

bloemen gebracht gekust gesust bewandeld weggebracht of opgehaald 

gedag gezegd 

vaarwel gezegd 

voor even of altijd  

niet te lang hangen over die rand 

je niet blind staren op die glitterdeken dat verleidelijke vlies tussen heden en verleden  pas nou op 

niet vallen in die val van  

loodrecht omlaagschieten tussen vissen  en het is nu en nu en nu en nu en nu en

ik ben hier!  

ik wil nog wat van je 

ik wil hier nog vandaan 

op avontuur  

vandaag 

eerder 

probeerde ik of ik poten kon groeien 

daarmee aan land kon kruipen 

aan land kon stappen 

aan land kon rollen desnoods 

probeerde ik of ik wielen kon smeden uit mijn staal of ik wellicht een motor kon bouwen 

een step een skateboard een elektrische scooter desnoods 

kon stelen 

uit taal 

om het spoor bijster te raken 

sinds gisteren tot  

morgen ben ik zeeziek van  

vandaag 

nu heb ik iets gevonden 

ben ik opgelost  

in iets 

voor even 

verzacht 

verstoft 

losgemaakt  

van het ouderschip 

nu huis ik in blauwe dingen 

doorzichtige dingen die  

voor afval waren 

een steunbalk waren 

handvatten 

voor vermoeide handen, benen, ruggen een reddingsboei hadden kunnen zijn 

ben ik wankel 

ontheemd 

vervreemd  

van mijn heen-en-weer 

van mijn door en door 

van de hele tijd maar varen tussen 

vandaan en naartoe 

verplaatsen zonder dwalen

nu wil ik iets 

iets anders 

ben jij mijn reddingsboei 

de oriëntatie van jouw neus 

mijn zicht mijn uitzicht mijn vergezicht 

houd me eens omhoog 

hoger 

hoogst 

met al jouw ledematen uitgestrekt 

kijk ik in de verste verte 

klem me dan stevig vast onder je oksel 

neem me mee aan wal  

om het even daar of hier 

op jouw omweg wil ik mee 

als ik tenminste in je rugzak pas 

of in de krat voorop je fiets 

als jij me draagt eet ik vast voor het eerst  

niet vloeibaar 

– Gedicht door Katinka van Gorkum

*De eerste twee zinnen ontleende ze aan het boek ‘Doorzichtige dingen’ van Vladimir Nabokov, vertaling van D.P. Peet,1980

Jeannette Slütter
Over

Jeannette Slütter (1988) is geïnteresseerd in hoe we momenten en plekken ervaren. Hoe alles in de omgeving zijn steentje bijdraagt aan het moment. Ze studeerde Beeldende Kunst aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en ze heeft vorig jaar de master In Situ³ afgerond in Antwerpen. 

 

Haar werk speelt met thema’s die het kunstenaarschap omringen, zoals auteurschap, communicatie en werken met een nadruk op de architectuur. Haar site-specific werken kunnen uit allerlei elementen bestaan — maar video, performance, keramiek en fotoprints komen vaak terug. In haar laatste werken (‘I found a shortcut through your hedge’, 2021 en ‘restruimte’, 2020) keek ze naar de manier waarop architectuur invloed heeft op wat er binnen in de ruimte gebeurt. Ze deed sculpturale ingrepen in de ruimte om te onderzoeken of de manier van bewegen en het kijken naar de ruimte kon worden gewijzigd.

 

Voor het Amsterdam Ferry Festival wil Jeannette de aandacht vestigen op objecten waar we normaal overheen zouden kijken. Dit doet ze in samenwerking met Katinka van Gorkum. Met objecten die bekend voorkomen — maar in een andere schaal uitgevoerd — creëert ze een performatieve setting. Ze gebruikt fotografie om te spelen met het idee van het verleden, heden en de toekomst: Kan een foto ook een voorbode zijn van de nabije toekomst, of is het altijd een document uit het verleden? Katinka voegt een tekstuele bijdrage aan het werk toe, waardoor deze elementen samen zorgen voor een poëtische beleving van deze korte reis.

Jeannette heeft in verschillende tentoonstellingen geëxposeerd. Bijvoorbeeld tijdens de Salone del Mobile in Milaan (2016), de Stadsschouwburg in Amsterdam (2017), Het Nieuwe Instituut in Rotterdam/New York (2020) en N0dine in Brussel (2021). Op dit moment is ze artists-in-residence bij MORPHO in Antwerpen.