IJs over het IJ
Carina Ellemers toont de film IJs over het IJ als een film-tweeluik op twee binnen-ramen van de pont tussen het Centraal Station en de NDSM-werf. Ze onderzoekt hierin het verband tussen de huidige Indonesische koelijsindustrie en – middels archiefmateriaal – een voorbije koelijsindustrie in Nederland. Schepen gebouwd op de NDSM-werf en het IJ spelen daar een rol in.
IJs over het IJ vormt onderdeel van het project Bevroren water. Carina werkt aan een lange film en dit is een speciaal op de lokatie en de historie van IJ en NDSM-werf aangepaste versie ervan. Deze toont hoe koelijsproductie en distributie in en om een kleine oude koelijsfabriek bij de stad Klaten (midden Java – Indonesië), plaatsvindt. De mannen van het koelijs lijken één met hun werk. In een lange reeks handelingen, beginnend in de nacht wanneer de ijsstaven groot en gaaf in de fabriek ‘geboren’ worden, tot aan het eind van de dag, toont de film de stille kalme volharding van de mannen terwijl het ijs uitwaaiert.
Zowel in haar films als in haar schilderijen staan transformatieprocessen centraal. Waar haar films vooral de menselijke en organische veranderingen aan de orde stellen, is in haar schilderijen de materialiteit aan een inhoudelijk onderzoek onderworpen.
Carina Ellemers werkte tijdens haar studie aan de Gerrit Rietveld Academie en de Rijksakademie voor meerdere VPRO televisieprogramma’s, waarna zij zich ontwikkelde tot multimedia kunstenaar. Haar films worden wereldwijd op filmfestivals en in filmhuizen getoond. Documentaires ‘Onvoldoende voldoende’ en ‘Tijn Tino, geadopteerd fotograaf op zoek naar familieportret’ werden bij Human en VPRO op televisie vertoond.
Haar schilderijen ontwikkelde ze tot de zogenaamde ‘Stitched paintings’ waarin de structuur van het schilderslinnen uitgangspunt is voor werken die refereren aan geometrische abstractie. Horizontalen en verticalen spelen een belangrijke rol in haar stitched paintings. Hier zijn echter geen absolute verhoudingen aan te treffen, het soepele karakter van het doek is leidend. Lijnen worden bepaald door de draden van de schering en de inslag, met een welvende soepele lijnvoering tot gevolg. “Wat mij boeit, is het samengaan van de flexibiliteit van de draden en de geometrische strakheid”, aldus Carina. De materie van het schilderij vormt een geheel met de voorstelling. Het doek is meer dan louter drager. Hierdoor sluit ze stilistisch aan bij de concrete, fundamentele en abstract geometrische schilderkunst en stromingen als Zero en Arte Povera. Haar gestikte schilderwerk is getoond in vele solo- en groepstentoonstellingen zoals “The Future is Female” in het CODA Museum en “Contemporary Contemplations” in Arti Amsterdam en Künstlerhaus Betanien Berlijn. “Zowel bij film als bij de gestikte schilderijen gaat het om montage, elementen bij elkaar brengen. Dat is essentieel.”
Haar film Frozen Water speelt zich af in Indonesië waar ze vanuit een kleine oude koelijsfabriek het proces van koelijs produceren en distribueren volgt. Deze film is het vertrekpunt voor de installatie IJs over het IJ op de pont, de ochtendrituelen van de koelijsmannen spelen daar een rol in. Even organisch vierkant als het grid van het weefsel van het schilderlinnen is de vorm van het industriële ijs. Geen enkel ijsblok is hetzelfde.